سم علف کش

علف کش (ايالات متحده، که به طور معمول به عنوان قاتل علف هاي هرز شناخته مي شود ، موادي هستند که براي کنترل گياهان ناخواسته استفاده مي شوند. علف کش هاي انتخابي گونه هاي خاص علف هاي هرز را کنترل مي کنند ، در حالي که محصول مورد نظر را تقريباً آسيب نمي بينند ، در حالي که از علف کش هاي غير انتخابي (که بعضاً در محصولات تجاري کل علف هاي هرز ناميده مي شود) مي توان براي پاکسازي زمين هاي زباله ، سايت هاي صنعتي و ساختماني ، راه آهن و خاکريزهاي راه آهن استفاده کرد زيرا باعث از بين رفتن همه مواد گياهي که با آنها تماس مي گيرند. غير از انتخابي / غير انتخابي ، تمايزات مهم ديگر شامل ماندگاري است (همچنين به عنوان عمل باقيمانده شناخته مي شود: چه مدت محصول در جاي خود باقي مي ماند و فعال مي ماند) ، روش جذب (چه فقط توسط شاخ و برگ هاي روي زمين جذب شود ، از طريق ريشه ها) ، يا از طرق ديگر) ، و سازوکار عمل (نحوه عملکرد آن). در طول تاريخ ، محصولاتي مانند نمک معمولي و ساير نمکهاي فلزي به عنوان علف کش مورد استفاده قرار مي گرفتند ، اما اين مواد به تدريج از بين رفته و در برخي از کشورها تعدادي از اين محصولات به دليل ماندگاري در خاک ، و مسموميت و آلودگي آب هاي زيرزميني ممنوع شده اند. از علف کش ها در جنگ و درگيري نيز استفاده شده است. علف کش هاي مدرن اغلب تقليد مصنوعي از هورمون هاي گياهي طبيعي هستند که در رشد گياهان هدف اختلال ايجاد مي کنند. اصطلاح علف کش آلي به معناي علف کش هايي است که براي کشاورزي ارگانيک در نظر گرفته شده است. بعضي از گياهان علف کش هاي طبيعي خود را نيز توليد مي کنند ، مانند تيره Juglans (گردو) يا درخت بهشت. چنين عملکرد علف کش هاي طبيعي و ساير فعل و انفعالات شيميايي مرتبط ، آللوپاتي ناميده مي شود. به دليل مقاومت در برابر علف کش ها - يکي از نگراني هاي مهم در کشاورزي - تعدادي از محصولات علف کش ها را با روش هاي مختلفي براي عمل ترکيب مي کنند. مديريت تلفيقي آفات ممکن است از علف کش ها در کنار ساير روش هاي کنترل آفات استفاده کند. در ايالات متحده در سال 2012 ، حدود 91? از کل علف کش ها ، با توجه به وزن اعمال شده ، در بخش کشاورزي بوده است. در سال 2012 ، هزينه هاي سموم جهاني تقريباً 24.7 ميليارد دلار بوده است. علف کش ها حدود 44? از اين فروش را تشکيل مي دهند و بيشترين سهم را به خود اختصاص مي دهند و به دنبال آن حشره کش ها ، قارچ کش ها و مواد بخور استفاده مي کنند. همچنين از علف کش در جنگلداري استفاده مي شود ، که در آنجا فرمول هاي خاصي براي سرکوب انواع چوب سخت به نفع آنها پيدا شده است. كنترل از بين بردن علفهاي هرز ناخواسته يا آسيب ديدن آنها تا حدي است كه ديگر با محصولات قابل رقابت نيستند. سرکوب کنترل ناقصي است که هنوز هم منافع اقتصادي مانند کاهش رقابت با محصول را فراهم مي کند. ايمني محصول ، براي علف کش هاي انتخابي ، عدم نسبي آسيب يا استرس به محصول است. بيشتر علف کش هاي انتخابي باعث ايجاد برخي تنش هاي قابل مشاهده براي گياهان زراعي مي شوند. ضدعفوني کننده ، شبيه علف کش ها ، اما به منظور از بين بردن شاخ و برگ (برگ) به جاي کشتن گياه طراحي شده است.

زمان استفاده

پيش كاشت:

علف كش هاي پيوندي علف كش هاي غير انتخابي است كه قبل از كاشت به خاك كشيده مي شود. برخي از علف کش هاي پيش گياه ممکن است به صورت مکانيکي در خاک قرار گيرند. هدف از ادغام ، جلوگيري از اتلاف از طريق تجزيه نانوايي و / يا نوسانات است. علف کش ها هنگام رشد از طريق منطقه تحت درمان با علف هاي هرز ، علف هاي هرز را از بين مي برند. قبل از کاشت مرتع بايد علف کشهاي فرار در خاک گنجانده شود. محصولات کشاورزي پرورش يافته در خاکي که با علف کش پيش گياه مورد استفاده قرار مي گيرد شامل گوجه فرنگي ، ذرت ، دانه هاي سويا و توت فرنگي است. بخورهاي خاک مانند متام-سديم و دازومت به عنوان علف کش هاي پيش گياه استفاده مي شوند.

Preemergence:

علف کش هاي Preemergence قبل از ظهور نهال علف هاي هرز از طريق سطح خاک استفاده مي شوند. علف کش ها از جوانه زدن علف هاي هرز جلوگيري نمي کنند اما با تأثير بر تقسيم سلولي در گياهچه در حال رشد ، علف هاي هرز را از بين مي برند و از طريق منطقه تحت درمان با علف کش رشد مي کنند. ديتيوپير و پنديمتالين علف کش هاي با رجحان هستند. علفهاي هرز که قبلاً قبل از استفاده يا فعال شدن ظهور کرده اند ، تحت تأثير پيش علف کشها قرار نمي گيرند زيرا نقطه رشد اوليه آنها از درمان فرار مي کند.

پس از ظهور:

اين علف کش ها پس از ظهور نهال علف هاي هرز از سطح خاک استفاده مي شوند. آنها مي توانند محلول پاشي يا ريشه باشند ، انتخابي يا غير انتخابي باشند و تماس داشته و يا سيستميک باشند. از مصرف اين علف کش ها در هنگام باران اجتناب مي شود زيرا شسته شدن از خاک باعث بي اثر بودن آن مي شود.

روش استفاده

استفاده از خاک:

علف کش هايي که به خاک زده مي شوند معمولاً توسط ريشه يا شاخه هاي گياهچه هاي در حال ظهور گرفته مي شوند و به عنوان درمان پيش از کاشت يا قبل از ظهور استفاده مي شوند. عوامل مختلفي بر اثربخشي علف کش هاي خاک اعمال مي شود. علف هاي هرز با استفاده از مکانيسم هاي غير فعال و فعال ، علف کش ها را جذب مي کنند. جذب علف کش به کلوئيدهاي خاک يا مواد آلي اغلب مقدار موجود براي جذب علف هاي هرز را کاهش مي دهد. موقعيت يابي علف کش در لايه صحيح خاک بسيار مهم است که مي تواند به صورت مکانيکي و در اثر بارندگي حاصل شود. علف کش ها در سطح خاک تحت چندين فرآيند قرار مي گيرند که در دسترس بودن آنها را کاهش مي دهد. نوسانات و فوتوليز دو فرآيند متداول هستند که در دسترس بودن علف کش ها را کاهش مي دهند. بسياري از علف کش هاي استفاده شده از خاک از طريق شاخه هاي گياهان جذب مي شوند در حالي که هنوز در زير زمين هستند و منجر به مرگ يا جراحت آنها مي شود.

محلول پاشي:

اين قسمتها روي بخشي از گياه بالاي سطح زمين گذاشته مي شود و توسط بافتهاي در معرض جذب مي شود. اين ها به طور کلي علف کش هاي پس از ظهور هستند و يا مي توانند در سراسر گياه جابجا شوند (سيستميک) يا در محل خاصي (تماس) باقي بمانند. موانع خارجي گياهان مانند کوتيکول ، موم ، ديواره سلول و غيره بر جذب و عملکرد علف کش ها تأثير مي گذارد. گليفوزيت ، 2،4-D و ديکامبا علف کش محلول پاشي هستند.

استفاده و کاربرد

بيشتر سم هاي علف کش به عنوان اسپري هاي پايه آب با استفاده از تجهيزات زميني استفاده مي شوند. طراحي تجهيزات زميني متفاوت است ، اما مي توان مناطق وسيع را با استفاده از سمپاش هاي خودران مجهز به بوم بلند ، از 60 تا 120 فوت (18 تا 37 متر) با نازل هاي اسپري که هر 20-30 اينچ (510-760 ميلي متر) از يکديگر فاصله دارند ، سمپاشي کرد. از سمپاش هاي بکسل شده ، دستي و حتي اسبي نيز استفاده مي شود. در مناطق وسيع ، علف کش ها نيز ممکن است گاهي با استفاده از هلي کوپتر يا هواپيما يا از طريق سيستم هاي آبياري (معروف به شيمي درماني) به صورت هوايي استفاده شوند. روش ديگري براي استفاده از علف کش ها که در سال 2010 توسعه يافته است ، شامل پاک کردن خاک بانک بذر علف هاي هرز فعال آن است و نه فقط از بين بردن علف هاي هرز. اين مي تواند گياهان يک ساله را با موفقيت درمان کند اما گياهان چند ساله را درمان نمي کند. محققان در سرويس تحقيقات کشاورزي دريافتند که استفاده از علف کش ها در مزارع در اواخر فصل رشد علف هاي هرز ، توليد بذر آنها را بسيار کاهش مي دهد و بنابراين علفهاي هرز کمتري به فصل بعد باز مي گردند. از آنجا که اکثر علفهاي هرز يک ساله هستند ، بذرهاي آنها فقط براي يک يا دو سال در خاک زنده مي مانند ، بنابراين اين روش پس از چند سال استفاده از علف کش مي تواند چنين علف هاي هرز را از بين ببرد. همچنين مي توان از پاک کردن علف هاي هرز استفاده کرد ، جايي که يک فتيله خيس شده با علف کش از شکوفايي معلق شده و در قسمت هاي بالاي گياهان بلندتر علف هاي هرز کشيده مي شود يا غلت مي زند. اين اجازه مي دهد تا علفهاي هرز مرتع بلندتر از طريق تماس مستقيم و بدون تأثير بر گياهان کوتاهتر مرتبط يا مطلوب در زير چمنزار چمنزار. اين روش مزيت جلوگيري از رانش اسپري را دارد. در ولز ، طرحي با پيشنهاد کرايه پاک کننده علف هاي هرز رايگان در سال 2015 با هدف کاهش سطح MCPA در مسيرهاي آب راه اندازي شد.

علف کش هاي ارگانيک

اخيراً ، اصطلاح "ارگانيک" به معناي محصولاتي است که در کشاورزي ارگانيک استفاده مي شود. بر اساس اين تعريف ، علف کش ارگانيک به معناي علف کش آلي است که مي تواند در کارخانه هاي کشاورزي که به عنوان ارگانيک طبقه بندي شده است ، استفاده شود. بسته به نوع کاربرد ، ممکن است از علف کشهاي مصنوعي کمتر مثر باشند و معمولاً همراه با روشهاي کنترل مکانيکي علفهاي هرز ، از آنها استفاده مي شود. علف کش هاي ارگانيک خانگي شامل موارد زير است:

کنجاله گلوتن ذرت (CGM)

يک کنترل طبيعي علفهاي هرز قبل از ظهور است که در گياه چمن استفاده مي شود ، که باعث کاهش جوانه زني بسياري از علفهاي هرز پهن برگ و علف مي شود.

سرکه

براي 5-20 محلول هاي اسيد استيک موثر است ، غلظت هاي بالاتر نيز بسيار موثر است ، اما عمدتا رشد سطح را از بين مي برد ، بنابراين براي درمان رشد مجدد نياز به بازسازي است. گياهان مقاوم معمولاً تسليم مي شوند که در اثر تنفس ضعيف مي شوند.

بخار

از نظر تجاري استفاده شده است ، اما اکنون غير اقتصادي و ناکافي تلقي مي شود. اين رشد سطح را کنترل مي کند اما رشد زيرزميني را کنترل نمي کند و بنابراين براي درمان رشد مجدد گياهان چند ساله نياز به بازسازي است.

شعله

روشي موثرتر از بخار در نظر محسوب مي شود ، اما از همان مشکلات رنج مي برد.

D-limonene (روغن مرکبات)

يک عامل چربي زدايي طبيعي است که پوست مومي يا کوتيکول را از علف هاي هرز سلب مي کند ، باعث کمبود آب و در نهايت مرگ مي شود.

آب شور يا نمکي

که با مقاومت مناسب به منطقه ريشه وارد شود باعث از بين رفتن بيشتر گياهان خواهد شد.

علف‌کش ( Herbicide ) ماده‌اي‌است که براي از بين بردن علف‌هاي هرز بکار مي‌رود. علف کش‌ها بر دو نوع هستند:

علف کش هاي انتخابي که براي کشتن علف‌هاي هرز خاص به کار مي روند.

علف کش هاي عمومي که براي از بين بردن کليه علف‌هاي هرز به کار مي روند .